Takke Boom

11-01-2017

Wat kan de natuur toch mooi zijn! Ik zou elke dag wel willen ontbijten met zicht over een meer. Helaas vertrokken we vandaag weer. Toen ik afscheid had genomen van de katjes die daar rond liepen (we hadden ondertussen al een sterke band opgebouwd), gingen we de taxi in. In Kuntase namen we weer een knusse trotro. Ook moesten we overstappen in Bekwai en Foso voordat we in Cape Coast aankwamen.

De busritten waren nu anders dan hiervoor. Hiervoor moesten we vooraf betalen, maar nu deden we het achteraf. De bus stopte nu ook vaker om mensen in en uit te laten. Echt net een echte bus, alleen wonder OV-chipkaart. We hadden geluk, want we konden zo door en hoefden nauwelijks te wachten.

Onderweg zagen we een grote groep mensen aanlopen op de weg. Het was een begrafenisstoet. Wanneer hier iemand te overlijden, wordt het groots ‘gevierd’. De stoet maakte veel geluid en aan onze linkerkant werd een doodskist gedragen. Verderop in de stoet liepen er mensen te spelen op muziekinstrumenten. Net een dweilorkest. Zo klonk het ook. Er liepen trommels, trompetten en een trombone mee.

In Cape Coast aangekomen regelden we een taxi om naar Ko-sa Beach te gaan. Het is een resort opgezet door Nederlanders aan het strand. Ons kamertje is netjes en je hebt hier een warme douche! Telkens een koude douch, ondanks het warme weer, is ook geen pretje. Het eerste wat we deden was een duik nemen in de zee. Wel in de See! Op een of andere manier was het zoute water in je mond wel lekker. En ik vond mooie schelpen voor in de kom van mijn goudvis.

Ik probeerde mijn blog te uploaden, maar ik heb hier maar weinig bereik. In de namiddag zaten we in het restaurant, in de hoop dat ons eten sneller zou komen dan we hadden opgegeven: zeven uur. Ondertussen kwam de eigenaresse met ons een praatje maken. Een aardige en vriendelijke vrouw. Ook hebben we mat haar de activiteiten voor morgen besproken.

Als avondeten had ik pasta met kaas besteld. KAAS! Maar het viel een beetje tegen. Na het eten namen we als toetje een cocktail en speelden we een potje Monopoly (met het Franse bord en Nederlandse speelkaartjes) met de zeegeluiden op de achtergrond.

12-01-2017

Ik ben nog nooit wakker geworden zo vlak naast de zee. En ik kan je vertellen, het is heerlijk wakker worden. Wel ging de wekker al vroeg, want er staat veel op het programma vandaag. Gister hebben de eigenaars voor ons een taxi gebeld die de hele dag mee gaat en ons overal naartoe brengt. Super handig want dan hoef je niet om echt centje te onderhandelen. Ook hoef je de weg niet uit te zoeken, dus het wordt een relaxt dagje.

In de ochtend was het het plan om naar het Kakum park te gaan. In de auto had de meneer waarschijnlijk een cd van Sean Paul op zijn usb-stick gezet, want deze liedjes bleven zich maar herhalen. Hij neuride gezellig mee en de stukjes die in kende zong ik ook gezellig mee. Gezellig!

Het Kakum park is echt een toeristen trekpleister. Het is van de overheid en ziet er daarom ook mooi en professioneel uit. De taxichauffeur, hij heet trouwen Pius, bleef bij zijn auto en wij gingen kaartjes kopen. Onze tour werd wat verlaat, want er waren anderen die ook meegingen. De groep bestond nu uit Belgen en Engelsen (en een stukje Nederlands door mij). De gids was een meneer op leeftijd, vriendelijk, die een aardig woordje Engels sprak. Voordat we de touwbruggen bereikten, liepen we door het oerwoud waar we uitleg kregen over BOMEN. Allemaal BOMEN! Julie en ik waren de laatste die begonnen aan de touwbrug-trip. Bij elkaar waren de bruggen maar 350 meter. Het uitzicht was wel echt mooi. Er was een bos te zien zover het oog reikt en soms plots een hele lange boom die mee keek over de rest van het woud. De bruggen zelf waren niet echt indrukwekkend, ik heb spannendere high-rope parcours gedaan. Maar we hebben lekker geklommen en van het uitzicht genoten, dus dagdeel 1 was geslaagd.

Tijdens de rit naar het Elmina Castle (dagdeel 2) kwamen we langs verschillende politie barrières. Daar moeten de taxichauffeurs of hun papieren laten zien, of ze moeten de politie geld geven. Lekker corrupt. Toen we er bij een stil stonden, werden we aangesproken door twee agenten die, waar het op neer kwam, onze nummers wel wilden hebben. Probeer dan maar nee te zeggen tegen iemand die een geweer in zijn hand heeft. Maar ik had mijn bitch-face opgezet en ze liepen weg.

Het Elmina Castle is een oud slavenfort die gebruikt is geweest door Portugezen, Nederlanders en de Britten. Het schijn de grootste te zijn in Ghana. Het is ene groot wit fort wat er mooi uitziet, maar een bloederig verleden heeft gehad.

Tot de tour begon mochten we wet rondkijken in een museum. Ik had niet veel zin om te lezen, dus dat werd plaatjes kijken. We werden als eerst geleid naar de ‘female  dungeon’. Daar werden de vrouwenslaven voor drie maanden in kelders vastgehouden. Best wel luguber, want douchen mochten ze niet en plassen moest daar ook gebeuren. En vrouwen hebben natuurlijk ook de tijd van de maand. Halverwege het praatje voegde er een groep bij ons.

In de binnen plaats lag een zware kogel. Die moesten de vrouwen optillen, konden ze het niet, kregen ze veertig zweepslagen. Dus ik ging even de bodybuilder uithangen. En ik kreeg hem omhoog! Maar op het zelfde moment scheurde ik ook mijn broek! Top, tweede broek in vier dagen. Dit gebeurt alleen mensen met talent. Gelukkig heeft de groep kunnen lachen en kreeg ik geen zweepslagen. De rest van de tour ben ik wel achteraan blijven lopen.

De rest van de tour kregen we nog best wet background informatie te horen. Dingen die ik eigenlijk nog wel wist van de geschiedenisles, maar het nu wel echter maakt omdat je er echt staat. Echt wiek wat deze mensen is overkomen. Wel grappig, de tour loopt door drie verschillende souvenirs winkels, tactiek. We hebben het hele fort doorlopen, elke gevangenis, werkkamer en uitzicht hebben we gezien. Owja ‘leuk’ feitje: het liedje wat we vandaag de dag nog wel eens zingen, ‘ine mine mutte’, werd toentertijd ook als gebruikt, maar niet als leuk spelletje als nu. Het werd gebruikt om een vrouw uit te kiezen waarmee de gouverneur dan naar bed kon. Gadver. Als je dit weer kan je bijna zeggen dat al onze culturele dingen wel afgeschaft kan worden op basis van belediging of discriminatie.

Terug bij Ko-sa hebben we weer een heerlijke duik genomen in de See en hebben we de levensgenieter uitgehangen. Na het avondeten hebben we wat gedronken met Greetje en Walter haar zoon. Zij doet vrijwilligerswerk in Hand-in-Hand, een project waar ik hoop volgende week heen te gaan. Met hen hebben we op onze veranda nog een wijntje gedronken.

Ps: geiten hier op het strand is heel normaal

Pps: ooit een vis gegeten met kokosnoot, gevouwen in een blad van de bananenboom? Ik wel! En het was me toch lekker!