Vliegtuig Virgin

31-01-2017

Dit lijkt mij een mooi moment om de afgelopen twee dagen te beschrijven. Op dit moment slaapt haast iedereen in het vliegtuig. Ik wist niet dat ze trouwen nu ook in het vliegtuig sterrenhemels hebben.

Dinsdag had ik mijn wekker om half vijf gezet, om snel de laatste dingen in te paakken. Met mijn hoofdzaklamp op, het was nog donker en er is geen lamp in mijn mooie hutje, greep ik alles bij elkaar. Om vijf uur zou de buurman, een yellow yellow bestuurder, klaarstaan om mij naar het stc-station te brengen. En daar stond hij, de enige Ghanees die wel op tijd is. Dit keer waren er geen vervelende bagagesjouwers bij de bus. Het inladen en opstappen ging eigenlijk vanzelf. Er ging eerst een dikke mevrouw naast mij zitten, die heel veel ruimte opeiste, maar gelukkig zat die op een verkeerde plek en nam een aardige meneer haar plaats in

Ik moest van mijzelf mijn ogen open houden in het begin van de reis, om afscheid te nemen van Tamale. Al voelt het niet dat ik voor altijd weg ga. Het voelt meer alsof ik weer een weekendje weg ga en naar een paar dagen weer terug kom.

Het eerste deel van de reis viel ik in slaap en werd ik heel charmant wakker met kwijl op mijn shirt. De reis werd alsmaar charmantee, want ik had last van mijn buik. Dus er glipten een paar zachte (van die stinkende) scheetjes naar buiten. die man naast mij zal wel denken, als hij dat nog kon en niet buiten bewustzijn was. 

Bij de tweede stop zou er een normale wc zijn, maar niets was minder waar: ik mocht voor de aller laatste keer hurken boven een geul, naast drie andere damens. Het gekke was dat het niet eens meer zo raar voelde. De reis verliep soepel, heb aardig wat geslapen. Rond zeven uur kwam ik aan in Accra. Het was ondertussen al donker en aan het onweren. Op het een op het andere moment kwam er een heftige stom opzetten. het ging kei hard waaien en regenen. Zo hard dat elektriciteitsdraden langs de weg sprongen ofzo, er kwamen in ieder geval allemaal vonken vanaf. Hier door belande de hele stad in een light out. Het leek net een film. 

Bij het STC-station aangekomen regelde een meneer een taxi voor me. De weg was ondertussen chaos geworden. er was van alles omgewaaid en op de straat beland. Halverwege de weg kreeg ik een beetje ruzie met de chauffeur over de prijs. Hij wilde me dik oplichten. dacht niet! Ow, dat onderhandelen gas ik echt niet missen... De chauffer raakte ook nog eens de weg kwijt. Na wat gebel met Toontje en wat omkeren zag ik eindelijk de blanke vrouw langs de straat staan. De chauffeur vroeg nog om meer geld dan ik gaf, maar nu, zeker met Toontje en haar vriend daarnaasst, bleef ik bij mijn huidig bedrag. 

 Toen we naar Toontje haar huis liepen, zagen we wat de stroom had aangericht. Er was zelfs een grote watertank van een dak gewaaid. Gelukkig was er niets met het huis van Toontje gebeurt. Ik kreeg een lekker kop thee en kon even douchen. Ze wilde me niet naar het gastgezin brengen met dit weer, dus ik mocht in haar bed slapen. Ik kreeg het niet over mijn hart om haar tussen haar jongens in één bed te laten slapen in deze hitte, dus ze mocht bij mij in ben in at bed slapen. En way lag het bed goed! een hemel in vergelijking met een week praktisch op de grond slapen. Nu maar hopen dat ik netjes slaap en niets beschamends doe in mijn slaap . 

01-02-2017

Ik heb vannacht heerlijk geslapen maar werd gewekt door het gesnurk van Toontje. Haar zoontje , Romeo, was jarig, dus hebben we natuurlijk gezongen. Het ontbijt had ik samen met een Nederlander die ook een kamer huurde van Toontje en de broer van Toon. Ik ben nog met Toontje naar de school van Romeo gegeaan, haar winkel (een soort kringloopwinkel) bekeken en heb voor de rest van gepuzzeld in het zonnetje. Om half vier werd ik opgehaald door de taxi. Een half uur later stond ik op het vliegveld. Ik moest weer allemaal securities door. Daarna heb ik wat eten gehaald en ben ik aan de praat geraakt met een Zuid-Afrikaanse vrouw. Zij coördineerde ook verschillende projecten hier. ze nam me een beetje op sleeptouw op de airport. Ook ging ik al met haar boarden, terwijl de economy class nog niet aan de beurt was. Ze checkten niet eens onze pas, alleen omdat we wit zijn. Toch een keer positieve discriminatie hier. 

Ik viel me echt een vliegtuig virgin. Het toestel was super groot en luxe! Ik keek mijn ogen uit. Tegenover mij was een scherm waar je films en spelletjes op kan kijken en spelen. Naast mij was een lege stoel, maar daar naast zat echt zo'n Indische meneer die van die heerlijke bollywood films aan het kijken was. Verder op was ook een Indische mevrouw. Hij was op een gegeven moment aan het bidden en keek mij de hele tijd aan. Een beetje creepy. Ik deed daarom mijn super rare maar coole kennissen om, die een capuchon heeft met twee grote ogen er op. Super sexy. Ze zullen wel gedacht hebben : wat een rare. Niet handig om te doen is (me before you') kijken. Ik schaamde me dood omdat ik er zoveel tranen van kreeg. Gelukkig had ik mijn capuchon nog om me achter te verschuilen. Ik was ook verbaasd over de hoeveelheid eten wat we kregen. Het diner had er zelfs een broodje bij met 'echte (Nederlandse ) boter' . En! Ik nam er wijn bij! wiijjn. 

Nu zijn we bij het moment aangekomen dat ik begon aan mijn blog. Ik ben bang dat ik de man naast mij ook vergast heb. Mijn darmen hebben echt een probleem. Super mooi zijn trouwens de steden van bovenaf in de nacht. Plots duikt er in het donker weer een vlak lichtjes op. In kwam er achter dat ze de serie 'New Girl' ook op hun super scherm hebben! echt een super komische serie. dat hebben mijn buren nu ook gemerkt. Ik kan er niets aan doen, maar ik moet altijd zo hard lachen. Naja beter dan huilen. Onderhand was het al half drie. Ik snap de tijd niet meer door alle tijdzones waar ik doorheen vlieg. 

02-02-2017

We kwamen nog in het donker aan op Dubai. Die bekende hoge torens waren super mooi verlicht. het duurde een uur denk ik voor ik daadwerkelijk van het vliegtuig op de luchthaven stond. En wat is het daar groot! Je komt aan in een grote hal met allemaal verdiepingen. er gaan liften en roltrappen en er was een grote waterval in het midden. Omdat ik nog super lang moest wachten, was er nog niet bekend welke gate in moest hebben. Ik ben daarom maar rondjes gaan lopen. 

Een etage boven mij was het toeristische gedeelte. Er waren allemaal winkels met veels te dure dingen. Alles glinsterde ook, zelfs de vloer. En daar liep ik dan, als enige (jas echt, heb niemand anders gespot) met een slobberbroek met sokken in mijn birkenstocks. Het was niet echt warm binnen, dus mijn sokken en vest waren erg nodig. Ik zocht naar wat om te eten en drinken, maar alles is zo belachelijk doet. Maar omdat ik er nu toch was, had ik mezelf verwend met te dure Starbucks. Toen ging ik opzoek naar een goede Wi-Fi. Matthijs had namelijk een hele repetitie van Horizon opgenomen. Daarbij zaten ook allemaal groeten en grappen voor mij. Ik heb soms zo hard moeten lachen dat de mensen naast mij me raar aan gingen kijken. Wat heb ik genoten. Het leek net of ik er zelf bij zat. Velen zij tegen al die nieuwe snufjes. Maar nu kwam het internet me welk goed uit. Gek eigenlijk dat je met mensen in Nederland kan appen, teewijj jij aan de andere kant van de wereld zit. We mogen blij zijn met deze vrijheid. De meeste Ghanezen die ik heb gesproken zijn nog mooi het land uit geweest, laat staan hun eigen dorp. Zij moeten super lang sparen willen ze op familiebezoek. We zijn veelste verwend eigenlijk. 

Tegen twaalf uur verplaatste ik me naar de andere terminal, met een metro. Zo groot is het hier dus. Er zaten maar weinig mensen te wachten. Het vliegtuig was eigenlijk ook heel leeg toen we vertrokken. Ik had de hele rij voor mijzelf. Super Cuijk, want nu kon ik heerlijk languit gaan slapen. Je kan een sticker op je stoel plakken, zodat de bemanning weet wanneer ze je wakker mogen maken. Even een kleine ode aan de stewards en stewardessen: hoe kunnen die mensen altijd zo vriendelijk zijn? Zullen ze een cursus 'hoe maak je iemand wakker' gevolgd hebben? Ik werd zo lief wakker gemaakt. We kregen ook weer een super chipje lunch. Tijdens de vlucht heb ik mij vermaakt met de films de GVR en The legend of Tarzan. Ik heb denk nog nooit zoveel films gezien in zo'n korte tijd. Ook kon ikweer heerlijk naar buiten kijken en heb ik onweer van hoven gezien. Over twintig minuten landen we en dan moet ik opzoek naar de groep van de rondreis. Fingers crossed. 

Ik was zo blij toen ik mijn bagage vond op de band. Daarna moest ik nog drie kwartier wachten op de vlucht vanuit Amsterdam. de hele ruimte was leeg en ik heb heerlijk met mijn muziek meegezongen. Na wat wachten zag ik de vlucht aankomen lopen. In de rij zag op opeens Hanna uitsteken die naar mij zwaaide. Na we in een Baywatch tempo naar elkaar zijn toe gerend, haalden we haar bababe op en liepen we naar buiten. In de aankomsthal stond Paul, onze reisleider, al op ons te wachten . Ze lieten onze koffers daar en zijn gaan pinnen. Toen iedereen verzameld was, liepen ze naar de bus en reden we naar het hotel. 

We kregen bij de receptie een welkomsdrankje en kregen ze de sleutel van onze kamde. Om daar te komen, moesten we door tuinen lopen waar de bomen verlicht waren met kerstlichtjes. De Kamerleden was supper de luxe. Al mijn min vier sterrenhotel van mijn plaghut, veranderde naar plus vier sterren. Heerlijk grote bedden, een warme ! douche, een bad en ga zo maar door. Dus ik heb mijzelf onderworpen aan een grote schoonmaak. Het was ondertussen al laat, dus ik ging het heerlijke bed maar uittesten.