Plaghut in plaghut uit, ow wat een feest!

23-01-2017

Weer een dagje bij de Kidz Active school. Madame Latifa was er nog steeds niet, omdat ze nog steeds een begrafenis had. Madame Charity gaf de klassen weer samen les. Ik zelf was alleen wat laat op school, want het 'yellow yellow probleem' is nog steeds niet opgelost. Pas na negen uur kwam ik aan. Ik heb de ochtend gevuld met het slijpen van potloodpunten. Na 80 punten geslepen te hebben, heb ik mijzelf bekroond tot puntenslijp koningin

Na de pauze kwam Bash naar de school. Hij werd door de kinderen onthaald als een soort profeet. Hij ging van klas naar klas om iedereen te begroeten. De klassen joelden wanneer hij binnenkwam en volgde hem naar de volgende klas. Nadat hij eindelijk klaar was, kon ik bij hem achter op de motor. Ik heb heel wat pennen en potloden verzameld en gekregen om hier uit te delen. Omdat ik vind dat ze op de Kidz Active al genoeg hebben, zijn we naar andere scholen gegaan. En het bleek een goede keuzen. deze twee scholen bleken het veel harder nodig te hebben. zeker de eerste : die was veel kleiner dan de Kidz Active. De klasjes bestonden soms uit niet meer dan tien kinderen. Ze droegen allemaal roze uniformpjes! Die wil ik ook! Ik kon ieder kind persoonlijk een pen of potlood geven. Ze zeiden allemaal beleefd 'thank you' en ik kreeg zelfs een 'may God bless you and give you al lot of money'. Dat kindje was acht ofzo, geniaal.

Hierna zijn we naar een andere school gegaan met groene unifompjes en de meisjes droegen witte hoofddoekjes. Daar heb ik ook nog heel wat kunnen uitdelen. Ze waren er allemaal blij mee. Ik ben ook blij om te zien dat ik de spullen niet voor niets mee heb gebracht. 

Vanmiddag ben ik niet lang bij de lodge gebleven, want ik moet mijn spullen gaan inpakken. Vandaag verhuis ik naar de compound, wat ik best wel spannend vind. Bij mijn gasthuis ben ik snel nog even onder de douche gegaan. Nu kan het nog. Daarna ging ik inpakken. Na twee maanden lag ondertussen mijn hele kamer vol met spullen en ik wist niet waar ik moest beginnen. Vlak voor vieren was ik klaar. Even laat er kwamen Bash en Naomi binnen gelopen om mij op te halen. Alleen Mary was thuis, dus ik kon alleen van haar afscheid nemen. dat voelde wel een beetje raar, ook omdat de rest er niet was. Net of ze het niet erg vinden dat ik weg ga. Ik vond het wel wat moeilijk. Ik heb twee en een halve maand deze mensen elke dag gezien. Ze hebben voor mij gezorgd en ik heb hele gesprekken met ze gehad. Vooral Nusirat ga ik missen. Ik heb dat kleine meisje gewoon zien groeien. Gister heb ik haar haar eerste stapjes zien zetten! Maar ik heb me flink gehouden toen we met de taxi wegreden. 

Mijn nieuwe gastfamilie ligt vijf minuutjes fietsen van de lodge af. Lekker dichtbij dus. Ik werd gedropt op een plek waar van die echte Afrikaanse plaghutjes staan. Een daarvan werd mijn paradijsje. Het is een min vier sterrenhotel met een heerllijk benauwde en warme lucht in de kamer, uitgerust met een smal dun matrasje op de grond. Als je geluk hebt kan je de dieren vanuit je bed zien vooral spinnen komen veel voor in dit gebied. Wat een feest!

Ik heb de familie allemaal een hand gegeven, maar bij de grootvader ging het wat moeilijk. Hij had laatst een beroerte gehad, waardoor de ene helft van zijn lichaam verlamd is. Sneu, nu zit hij de hele dag op een stoel niets te doen. Ik werd meegenomen door een super vriendelijk meisje, Hajara. We liepen eerst naar het poepveldje, ja poepveldje, want een wc hebben ze niet. Het poepveldje voor overdag is echt nog vijf minuten lopen. 's Nachts kan het wat dichter bij gelukkig. Ik wachtte tot het donker werd, want ik moest echt nodig plassen, zodat ik dichter bij kon plassen. Kom ik er achter dat ze gewoon in de douche plassen. Lekker hoor, spettert lekker omhoog. Daarom gebruiken ze toeters om hun voeten daarna af te spoelen. 

Volgens mij denken ze dat ik bega ben, terwijl ik had gezegd dat ik het niet ben. In vind het eigenlijk wel prima, want ik was de visogen in mijn eten wel een beetje beu. Na het eten heb ik Hajara armbandjes leren knopen. Ze vond het echt heel leuk. Ze bleef maar wauw zeggen. Rond negen uur waagde ik me naar mijn kamers om al de spinnen welterusten te wensen. Gelukkig voel ik mij wel veilig in mijn klamboe.

24-01-2017

Ik heb het overleefd, de nacht in de compound! Moest wel opeens veel hoesten en ik ben vaak wakker geworden, maar het viel me nog alles mee. Ik had niet verwacht dat ik als eerste van de familie op zou zijn. De binnenplaats was nog helemaal leeg toen ik naar buiten kwam. Ze hadden zich verslapen. Niet erg, want ik heb me vermaakt met de geiten en  kippen die hier rondlopen. Voelde me de sneeuwwitje van Ghana. Ik kreeg een half broodje en thee als ontbijt, prima te doen. Alleen vet raar: er liepen allemaal mannen langs die geweren droegen. Gister al kwam een groep mannen met de motorking aan die ook al geweren droegen en ze die een paar keer af lieten gaan. Het blijkt dat er iemand die heel oud was overleden is. Ze hebben hier in huis ook nog een paar geweren staan. Dat is hier dus heel normaal. 

Madame Latifa was vandaag weer op school. Ik ging vandaag maar eens helpen in de klas. We deden rekenen en ik probeerde de kids uitleg te geven wanneer ze het niet snapten. En, wonder boven wonder, ze snapten mijn uitleg! Wanneer ze de sommen gemaakt hadden, brachten ze de opdracht die ik als echte juffrouw ging nakijken aan de lerarentafel. Zo vond ik het best leuk. De tijd ging nu ook snel. de first aid ging ook lekker en na de pauze ging het ook goed. Lekker dagje zo.

's Middags ben ik nog naar de stad te gegaan om een buskaart te halen voor volgende week dinsdag. Daarna heb ik tot een uur of vijf nog in de lodge gezeten, want daar hebben ze wel nog een wc. Daar was een bespreking met de gastouders en Naomi en Bash. Ik heb soms de gesprekken gevolgd, best interessant. 

Bij mijn gastfamilie had ik de bellenblaas erbij gepakt. De kindjes, vooral de kleine, ging door het dolle heen. Als je in de kroeg al denkt dat je oorproblemen krijgt, dan heb je de Afrikaanse kinderen die bellenblaas zien nog nooit gehoord. Ik heb het hele potje leeg geblazen. Ik raak onderhand al gewend aan het leven in de compound. Het voelt niet meer zo erg als ik mijn voeten onder spetter tijdens het plassen, ik spoel ze daarna gewoon af. Ook zoek ik gewoon niet naar de spinnen, want dan zijn ze er gewoon niet.

25-01-2017

Ik school ging ik vandaag beginnen aan mijn eigen afscheidskado. Kinderen gaan hun eigen handen versieren die ik dan weer ga bundelen. Ik kon ze lekker hun gang laten gaan. Zo lief. De kinderen beginnen soms uit het niets te zingen. Zo schattig klinkt dat. En de 'baby shark ' van mij is erg geliefd. Kan ik echt van genieten.

In de namiddag ging ik douchen, ja in dat douche/plashokje. Lekker hoor. Ik kon net achter het muurtje staan, want als ik te veell naar rechts ging staan konden ze mijn salamingabilletjes zien. De muur kwam net tot aan mijn kind. Ik kon mijn gastfamilie zien koken, de auto's en yellow yellows op de straat zien rijden, heb oogcontact gehad met de geit en de buren een fikkie zien stoken. Allemaal in mijn blote baasje. Een grappige ervaring.

's Nachts kan ik zo genieten van de sterrenhemel, zo mooi. Ik hoorde opeens een 'hoi', bleek dat Naomi in een hutje verder op zat. We hebben lekker gekletst tot we beiden moet werden en we onze plaghut opzochten.

26-01-2017

Het knutselproject ging ook vandaag weer goed. Mooi is te zien dat de kinderen weten wat ze van mij kunnen verwachten. Ze proberen me niet meer uit. En ze weten dat 'we've got only five minutes left', betekent dat ze moeten afronden en dat ze voordat ze terug gaan naar de Klaas, er een foto gemaakt wordt. 's Middags gingen Naomi, Marlene en ik naar de stad om Naomi haar laatste dag even leuk af te sluiten. We gingen nog even naar de markt en hebben een drankje, natuurlijk, gedaan op de culturele markt. Ik ben blij dat Naomi en ik het 

uiteindelijk goed met elkaar konden vinden. We waren allebei bang dat, door de discussie over de organisatie, we elkaar niet zouden mogen. Maar gelukkig viel het allemaal mee. We hebben ook een zakje whisky gekocht. Vijftig ml van 43% is 80 pesuas. Even voor de drinkers onder ons: dat is dus lam gaan voor 12 eurocent. 

Bij het gastgezin vind ik het maar lastig om te communiceren. Ze spreken nauwelijks Engels. Dus als ik wat vraag reageren ze of niet, of in het dagbali of word ik uitgelachen. Een beetje raar. Probeer juist een beetje te binden. Maar het lijkt wel niet gewaardeerd te worden. Jammer de bammer...

27-01-2017

Vandaag ronde ik mijn knutselproject af. Elk kindje van de klas heeft nu een hand versierd. Het ziet er gezellig uit zo. Ook Madame Latifa vond het leuk om de eindresultaten te zien.

In de middag heb ik nog een paar brieven gepost. Die zullen vast te vroeg aankomen, maar later versturen is geen optie. Daarna heb ik nog even gezeten in de lodge,

 maar ging tegen vijven weer naar huis om een heerlijke douche te nemen in de openlucht. In vind het eigenlijk wel fijn. Lekker bevrijdend enzo. Net Adam en Eva, maar in dit geval Lotte en de Geit. Er kwam tijdens het douchen ook nog een kip binnenlopen. Toen waren er twee chickies in de douche. 

Voor de kleine kinderen in mijn gastgezin had ik kleine autootjes, die ik in Nederland had gekocht, tevoorschijn gehaald. Ze waren weer zo blij. Oprechte blijheid. Deze kinderen zijn zo mooi, als ze blij zijn zijn ze ook echt blij. Dat maakt me blij, want bij ouderen weet je nooit of ze oprecht blij zijn. Ik heb de hele avond met de kleintjes gespeeld. Een kindje vond me wat eng. Dat krijg je als je geen make-up draagt.

28-01-2017

Probeer je weer eens uit te slapen, roepen de moskees je wakker. Ook was een van de zussen druk aan het rommelen met de pannen voor mijn deur. Omdat het matje niet heel comfortabel ligt, ging ik er maar uit. 's Ochtends zijn de vrouwen al druk bezig met koken. Ze maken eten, wat ze die dag op straat gaan verkopen. 

Ik ben maar bij de lodge gaan wassen. Bij het gezin is er geen lopend water aanwezig. Ze halen het verderop bij iemand die om de drie dagen de kraan open zet voor de gezinnen om hem heen. Dan lopen ze heen en weer met bakken water op hun hoofd. Bij de lodge is er wel water aanwezig, dus kan ik rustig zonder schuldgevoel wassen. 

Rond elf uur ging ik met Marlene en Latifa mee naar een kapsalon. Het was een container met een spiegel met een tafel. Marlene (wat je trouwens uitspreekt als Marléne, ik doe dat nogal vaak verkeerd) liet haar haar invlechten. Ghanesen dragen hier vaak pruiken of hebben van die lange gevlochten haren. Dat zijn wollen draden die vast zijn gemaakt aan hun eigen haar. Nadat de haartjes gedaan waren, gingen we op weg naar Chicks, maar daar aangekomen was hij dicht. Daarom gingen we naar Tacorobama voor een pizza. We kregen beiden een afther dinner dip, daarom hebben we bij de lodge rustig wat voor onszelf gedaan.

Bij mijn gastgezin heb ik de rest van de autootjes uitgedeeld. En ze waren er weer blij mee. Een van de dochters, Mariam, waar ik wel een klink mee heb, gaat morgen vroeg weg. Dat vind ik best jammer.Normaal gesproken ga ik rond negen uur naar bed, maar nu kwam Bash mij ophalen. We gaan vanavond naar de club. Eerst zette hij mij af bij 'Wooden' om Marlene op te halen. Daar zouden we eerst een drankje doen. Het tentje zag er chique uit en ze hadden cocktails!. En ze hadden een chille wc. Ik moest de hele middag al mijn grote boodschap doen, maar ik wilde het niet op het poepveldje doen.

Om half twaalf sloot deze tent en gingen we naar Discovery, de plek waar ook een zwembad is. Rond deze tijd rijden hier geen taxi's, dus om daar te komen moesten we met zn tweeën achterop de motor van Bash. Het was in het begin wel spannend zo met zn drieën, maar daarna viel het wel mee. 

De tent was op dit moment nog aardig leeg en we gingen daarom zitten bij het zwembad. Daar hebben we nog goede gesprekken gehad. Na enige tijd was het tijd om de voetjes van de vloer te halen. Ghanezen dansen echt heel raar. Dat zullen ze dan ook wel van mij denken. Natuurlijk kwamen jongens, van alle kanten,  die met ons wilden dansen. Maar ze stopten netjes toen Bash zei dat ze moesten stoppen. Zo hebben wij ons de hele avond vermaakt. Ik miste alleen de westerse meezingers. Rond half vier bracht Bash ons thuis. En dan lig je net in je bed, gaan de moskees weer omroepen. Dit wordt een korte nacht.