Akwabaa!

05-11-2016

BAM! Daar zijn we dan. Vanmorgen vroeg om kwart over twee opgestaan om op tijd op het vliegveld te wezen. En dat waren we gelukkig. Het duurde even voordat de dames van de incheckbalie er waren, maar daarna was ik wel als eerste aan de beurt. En toen door de douane. Maar eerst nog afscheid nemen van mam, pap, oma en Daan. Dat is wel een gek gevoel dat je ze niet meer ziet de komende tijd. Maar ja, door de douane, door de gate en vliegen! 
In het begin was het wel spannend, maar daarna werd het vliegen al snel vertrouwd. Vond de turbulentie eigenlijk wel grappig. Alsof je in een achtbaan zit. Aangekomen op Lissabon moest ik door naar mijn volgende overstap. Voordat dat kon moest ik eerst nog langs een gekke balie, omdat ik naar een ander contingent ga. Gelukkig kom je met rondvragen een heel end! Maar mijn vlucht TP1527 had vertraging (heel wat ook). De passagiers werden heen en weer gestuurd naar het vliegtuig met een shuttle bus, die intens lek was waardoor sommige mensen konden genieten van een regendouche, naar de gate. Maar uiteindelijk mochten wij einsteigen en vlogen we weg. Ik zat naast twee Portugezen waar ik wat mee gebabbeld heb tijdens de vlucht. Over wat zij en ik gaan doen in Ghana. Onderweg kregen we nog warm eten: Garnalen in een bakje overgekookte couscous (denk ik), kikkererwtensalade, witvissalade en hondingpudding die maar niet moest gaan voor de schoonheidsprijs. Maar het was iets. Na 6 uur kwamen we op Accra aan. (Ik weet nu wat ze bedoelen met een muur van warmte, dammm.... wat is het hier warm. Dat wordt wat morgen overdag, want toen ik aankwam was het al donker.
Op de luchthaven moest ik nog een hele controle barrière langs. Mijn inentingenboekje laten zien en nog allemaal papierwerk. Wat een gedoe, wees gewoon blij dat ik naar hier wil komen, maar ja..
Tussen alle vragende taxichauffeurs stond de vriend van Toontje op mij te wachten met een briefje met mijn naam erop in zijn handen. Hij stond helemaal achteraan, dus eerst dacht ik dat er niemand voor mij stond. Gelukkig was dat niet zo. Hij regelde een taxi en we werden naar Toontje dr huis gereden. Onderweg verbaasde ij me al over hoe groot het verschil hier is tussen arm en rijk; grote showrooms staan naast uit planken gemaakte stentjes. 
Bij Toontje aangekomen kreeg ik meteen mijn kamer aangewezen. Het was een nette kan er met koelkast, wc, bed, douche en een bak water voor als de douche het niet zou doen. Na even opgefrist te hebben in de, gelukkig werkende douche, kreeg ik thee bij Toontje. Ook kreeg ik mijn simkaart met vijf Cedi beltegoed. 
Momenteel ben ik erg uitgeteld door mijn reis en ben ik dit aan het schrijven onder mijn klamboe. Buiten hoor ik nog volop gepraat in het Ghanees en om precies te zijn in het Gab (als ik het goed heb), een Ghanees dialect hier. Toen ik net nog bij Toontje zat hadden we last van een 'light down', al het licht ging plots uit. Dit gebeurt blijkbaar vaker en kan wel een dag duren. Dan zit je gewoon in het donker. Maar nu doet het het gelukkig weer, maar ga ik wel slapen. Trusteee xx

PS: sorry voor alle spel- en taalfouten, maar ik schrijft dit op mijn mobiel. En het is heet. En stoffig. Dus. ;)